Μαύρο

Δεν κατάφερα ν' αντισταθώ. Το μαύρο είναι το χρώμα μου, όσο κι αν προσπαθώ ν' αγαπήσω το μπλε, το πράσινο, το κόκκινο...
Τόσα πράγματα έχω να πω, αλλά προτιμώ τη σιωπή. Είναι κι αυτή μαύρη. Και την αγαπώ εξίσου.
Αλλάζει ο άνθρωπος;
Ίσως.
Ήμουνα πάντα έτσι;
...
Δε θυμάμαι.
Κι αν καμιά φορά μου έρθει η θύμηση, τη διώχνω.
Δεν είναι φίλη.
Επίτηδες το κάνει.
Δε μ' αγαπά.

Σάββατο πρωί

Τί μου 'ρθε τώρα ν' ανοίξω πάλι αυτό το τετράδιο, δεν ξέρω. Εχθές είχα όρεξη να γράψω κάτι. Δεν το έκανα και τώρα είναι αργά.
Για την ακρίβεια, είναι αργά το μεσημέρι. Είχα πει πως θα συμμάζευα λίγο αυτό το χάλι γύρω μου, αλλά δεν το βλέπω να γίνεται. Για το σπίτι λέω. Θα κάνω μια προσπάθεια σε λίγο.
Κάτι μου λείπει και δεν είναι το tulip...

plans that either come to naught
or half a page of scribbled lines

Εχθές έμαθα πως μια γνωστή μου είναι σε κώμα. Από ώρα σε ώρα φεύγει από τον κόσμο των ζωντανών. Ήταν από τους πιο ζωντανούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει.

Τα λάθη πληρώνονται.
Με ψυχή.
Μόνο απ' όσους έχουν.