Τί σκέφτεσαι;

Τί έχει μείνει απ' τη φωτιά. Αυτό σκέφτομαι.
Πήγα, ήρθα, πέρασα καλά κι επέστρεψα στο σπίτι. Μάλιστα.
Α!πήρα κι αποφάσεις!
Πέρασα πολύ καλά...αλλιώς αυτό με τις αποφάσεις δεν εξηγείται...Έχει καμιά εβδομάδα τώρα, ίσως και δέκα μέρες, και πρέπει ν' αρχίσω να κάνω κάτι. Για μένα. Όχι για κανέναν άλλον. Νομίζω πάντως πως λειτουργώ καλύτερα on the road. Στο σπίτι κάτι δεν πάει καλά. Πάντα συνέβαινε αυτό. Οι τοίχοι, το πάτωμα, το ταβάνι...δεν ξέρω αν φταίνε κι αυτά τα άμοιρα. Κάτι φταίει πάντως.
Έλεγα στον εαυτό μου προχθές ότι θα ήθελα να ζούσα την ημέρα της Μαρμότας. Και να ήταν Κυριακή. Παλιά την Κυριακή τη σιχαινόμουνα. Ακολουθούσε Δευτέρα, όχι για κανέναν άλλον λόγο. Αν όμως ήξερα ότι μετά την Κυριακή θα ξημέρωνε Κυριακή, κανένα πρόβλημα δε θα είχα μαζί της. Άσε που την Κυριακή το σπίτι είναι καθαρό και συμμαζεμένο από τις δουλειές του Σαββάτου, ξυπνάς αργά το πρωί και πίνεις καφέ μέχρι το μεσημέρι, διαβάζοντας τις εφημερίδες, το φαγητό είναι "εορταστικό" και στο τραπέζι βρίσκεσαι με αγαπημένα οικογενειακά και χαμογελαστά πρόσωπα.
Το απόγευμα αφιερώνεται σε κηπουρική, διάβασμα, χειροτεχνία ή βόλτες. Το βραδάκι ένα ποτό στο χαλαρό και καμιά κινηματογραφική ταινία από τις καλές, με παρέα και κρασάκι...
Ωραία θα ήταν η Κυριακή της Μαρμότας...Την επομένη, με μερικές παραλλαγές, θα έκανα τα πράγματα κάπως πιο όμορφα, λίγο καλύτερα.
ΚΑι θα ξαναξημέρωνε Κυριακή. Και δε θα πήγαινα στο γραφείο ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!!