Και τί νόημα έχει, από την άλλη, ένα προσωπικό ημερολόγιο που να το διαβάζει ο οποιοσδήποτε, σε ξέρει-δε σε ξέρει;
Είχα πει ότι θα μιλούσα κι άλλο για τη ζέστη, αλλά δε βρήκα χρόνο, ούτε διάθεση. Τώρα πια είναι άκαιρο μια που από προχθές το βράδυ έχει πιάσει ένας σατανικός άνεμος ή ίσως και περισσότεροι, αφού ξεκίνησαν ζεστοί κι αποπνικτικοί και έφτασαν σήμερα να γίνουν φθινοπωρινοί. Έτσι για να μας τη σπάσουν που είναι Παρασκευή και να χαίρονται που μας γκρεμίζουν όνειρα μιας ολόκληρης εβδομάδας για Παρασκευοσαββατοκύριακο στην παραλία, όλη τη μέρα με το μαγιώ, πηγαινοερχόμενοι στο beach bar με το κεφάλι άδειο από έννοιες...
ΧΑ!
Δε θα τους κάνω τη χάρη. "Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό" που λέει και το άσμα. Και με βροχή ακόμα θα μπαινοβγαίνω στη θάλασσα!
Σήμερα συνειδητοποίησα μια κατάσταση του εαυτού μου στην οποία βρίσκεται τον τελευταίο καιρό: Έχω στηλώσει τα πόδια μου στο έδαφος σαν πεισματωμένος γάϊδαρος.
ΓΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ!!!!!!!!!!!!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
ένα blog που το διαβάζει μονο ο συγγραφέας του ειναι απλά...το πιο ευτυχισμένο blog στον κόσμο.
Τότε γιατί στερείς από τούτο το blog την πρωτιά στην ευτυχία;
:-)
Να 'σαι καλά...
Τωρα που σε βρηκα θα βαρεθεις να βλεπεις σχολια μου.Οχι οτι μιλαω πολυ...οχι..οχι.παρεξηγησες χαχαχα.
Μ'αρεσει πολυ ο τροπος που γραφεις.Να γραφεις.
Φιλια ,αρωματικος καφες και γιασεμια διπλα στα πληκτρα σου για παρεουλα!!!!!!!
Τώρα είμαι ευτυχής που έχω παρατηρήσει αυτό το site, ακριβώς την κατάλληλη πληροφορία που ήθελε!
Post a Comment