Κάποτε κι εγώ ...
Έγραφα ποιήματα. Ζωγράφιζα. Έκανα πυρογραφίες. Έπαιζα φυσαρμόνικα. Χόρευα. Τραγουδούσα δυνατά. Περπατούσα. Φωτογράφιζα.
Τώρα ο παλιός μου εαυτός είναι κλεισμένος σε κουτιά διαφόρων μεγεθών. Κομμάτι - κομμάτι.
Το "γιατί" δε θέλω να το ξέρω. Δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία, ούτως ή άλλως...
Αυτό που ξέρω είναι πως θέλω να το αλλάξω.
Χρειάζομαι διακοπές. Χαλάρωση. Άδειασμα του μυαλού. Γέμισμα της ψυχής. Γιατί είναι καιρός να το παραδεχτώ. Η ψυχή μου είναι άδεια πια. Δεν ήταν πάντα. Έγινε.
Δεν είναι μη αναστρέψιμο αυτό, έτσι δεν είναι; Ε;
Ε;
Ε, αισιόδοξοι του κόσμου;
Δεν είναι...
Ε;
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Καλό μου Κέρατο, χαθήκαμε, αλλά δεν σε ξεχνάω.Σε συναντάω στο ΜΗ, διαβάζω το μπλογκ σου.Είναι πολλά αυτά που θέλω να σου πω, αλλά δε βρίσκω τα κατάλληλα λόγια.Μπορεί να φταίει που είμαι και γω χάλια.Ίσως το χειρότερο καλοκαίρι όλων των εποχών.Ίσως πάλι να μην είμαι και καλή στα λόγια.Ένα πράγμα όμως μπορώ να σου το πω με σιγουριά:το μόνο αναντικατάστατο στη ζωή μας είναι η υγεία μας.Το έχουμε ξαναπεί.Ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας...Τι συμβαίνει...Πόσοι άνθρωποι υποφέρουν.Πρόσφατα άκουσα για ένα παιδάκι που πάσχει από λευχαιμία.Άλλα βρήκαν φριχτό θάνατο από τη φωτιά...Όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν μικρά και αστεία πλάι τους...
Ψάξε να βρεις τον εαυτό σου και την δημιουργικότητά σου.Έχεις τόσα ταλέντα.Γράψε!Άκόμα περιμένω εκείνο το παιδικό βιβλίο...
(Αν όλα πάνε καλά, θα έχεις σύντομα 4 δικά μου παραμύθια!).Μη χάνεις το θάρρος σου.Μακάρι να μπορέσεις να έρθεις στη Φλώρινα.Είμαι σίγουρη ότι οι εικονες που θα αντικρίσεις θα σε βοηθήσουν να δεις και πάλι την ψυχή σου γεμάτη...
Στα λέω όλα αυτά εγώ, που δε φημίζομαι για την αισιοδοξία μου.Και στα λέω γιατί είναι αλήθεια.Είναι κρίμα χαρισματικοί άνθρωποι σαν και σένα να επιτρέπουν στον εαυτό τους "να κλείνεται σε κουτιά"...
Σου στέλνω την πιο μεγάλη μου αγκαλιά για καληνύχτα.
(Και θέλω να μου υποσχεθείς ότι το επόμενο ποστ να είναι φουλ στην αισιοδοξία!)
Μάκια!
Σ' ευχαριστώ !!!
Θα επικοινωνήσω σύντομα μαζί σου. Σου εύχομαι οι μέρες που έρχονται να σου φέρουν χίλια καλά και να ξεχάσεις τις δυσκολίες που περνάς τώρα.
Σε φιλώ γλυκά!!!
Οχι δεν ειναι μη αναστρεψιμο...
Χαμογέλα.....
Θα συμφωνήσω με τους προλαλλήσαντες...
Κέρατο, ρόδα είναι και γυρίζει. Το μυστικό είναι να κρατηθείς γερά πάνω της και να μην αφεθείς όταν είσαι στην κάτω πλευρά της... Ψηλά το κεφάλι. ;-)
Εγώ πάλι λέω να μαζευτούμε όλοι να πάμε στη συναυλία του Bocelli!
Post a Comment