Κυριακή πρωί

Καφεδάκι, μουσικούλα (χαλαρή) κι αναμονή να ξυπνήσουν οι φιλοξενούμενοι και να ξαναρχίσει η βαβούρα με καφέδες, ετοιμασίες, πρωινά κι ερωτήσεις τύπου "πού έχει κρύο νερό;", "έχει άλλα κορν φλέικς;", "πώς κοιμηθήκατε το βράδυ;", "τί είδους φρικιά ξυπνάνε κι αρπάζουν το lap top στο χέρι;", "πού θα πάμε για μπάνιο;", "τί ώρα θα πάμε για μπάνιο;" κι άλλα τέτοια, οι απαντήσεις των οποίων θα καθορίσουν όχι μόνο την πορεία της ημέρας, αλλά, όπως έχει αποδειχτεί και στο παρελθόν, ακόμη και την πορεία διαπροσωπικών σχέσεων...

Από αύριο ξεκινάει η άδειά μου. Μία εβδομάδα...με το ζόρι. Άλλη μία στα τέλη Αυγούστου. Τί να πρωτοκάνω. Να δω ανθρώπους; Να κάνω μπάνια; Να προετοιμαστώ για τη συνάντηση για τη διπλωματική μου; Να ξεκουραστώ;
Θέλω πολύ χρόνο. Θέλω να κάνω τα πάντα. Θέλω να σταματήσω να δουλεύω.
Ήθελα να πω άλλα πράγματα, αλλά ξύπνησαν οι φιλοξενούμενοί μου. Άλλη ώρα...