...ενάμιση χρόνο δεν ασχολούμαι με τον εαυτό μου.
Εδώ και ενάμιση μήνα δεν ασχολούμαι με το blog μου.
Εδώ και τώρα τα κάνω και τα δύο.
τί θέλω και τί δε θέλω
έχω βαρεθεί.
Ξεκίνησα από τα εύκολα, πάνε χρόνια τώρα, τα "δε θέλω".
Συνέχισα με τα δύσκολα, τα "θέλω".
Τώρα τα "δε θέλω" γίναν δύσκολα και τα "θέλω" εύκολα.
Και τα δύο στη θεωρία. Στην πράξη...απραξία.
Σφίγγεται το στομάχι κόμπος, σα Γόρδιος δεσμός, κι ο ΜέγΑλέξανδρος έχει πεθάνει από χρόνια.
Και πες πως έστω και για μια στιγμή γίνομαι εγώ, όχι Μέγας, αλλά τουλάχιστον Αλέξανδρος. Και παίρνω σπαθί να κόψω το δεσμό, να διαλύσω τον κόμπο...
Πώς θα ζήσω έπειτα χωρίς στομάχι;
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
To να μπορει κανεις να εκφραζει το "Δεν θελω"του ειναι η εκπληρωση στην ουσια του υψιστου και απολυτου"θελω"του.Θελωκαλημερες μας και καλη βδομαδα να εχουμε θελουμε δεν θελουμε χιχιχι!!!!
και πες ότι αντί για αλέξανδρος, γίνεσαι ξαφνικά πολυμήχανος οδυσσέας. και λύνεις τον γόρδιο. μετά? τί θα κάνης χωρίς διλήμματα? θα κοιμάσαι όλη μέρα.
τελικά, φιλενάδα, οι άνθρωποι γκρινιάζουν μόνο και μόνο επειδή τους δόθηκε η δυνατότητα να κάνουν επιλογές
Post a Comment