Ένα μυαλό

Ένα μυαλό
και κάτι άλλο

13/10/2007

Μαύρο


Δεν κατάφερα ν' αντισταθώ. Το μαύρο είναι το χρώμα μου, όσο κι αν προσπαθώ ν' αγαπήσω το μπλε, το πράσινο, το κόκκινο...
Τόσα πράγματα έχω να πω, αλλά προτιμώ τη σιωπή. Είναι κι αυτή μαύρη. Και την αγαπώ εξίσου.
Αλλάζει ο άνθρωπος;
Ίσως.
Ήμουνα πάντα έτσι;
...
Δε θυμάμαι.
Κι αν καμιά φορά μου έρθει η θύμηση, τη διώχνω.
Δεν είναι φίλη.
Επίτηδες το κάνει.
Δε μ' αγαπά.

1 comment:

mystikaperasmata said...

Oμορφη ησυχια και ομορφα χρωματα στο σπιτι σου.
Η θυμηση ειναι φιλη οταν τη χρειαζομαστε.
Φιλια!!!