Στην Ε.
Σε μελετούσα χθες. Χρόνια τώρα μου λες το ίδιο πράγμα. "Μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα, αρκεί να τ' αποφασίσουμε."
Ξέρω κάποιον που διδάσκει decision making και δε μπορεί ν' αποφασίσει αν θα φορέσει μαύρες ή μπλε κάλτσες.
Πόσα χρόνια ακόμα θα περπατάω αυτήν την απόσταση μεταξύ απόφασης και εκτέλεσης;
Πόσο καιρό θα μείνω εδώ κάτω;
Ο βράχος έγινε πολυθρόνα
Με ρουφάει
σαν κινούμενη άμμος...
Οι έξοδοι κινδύνου μειώνονται
ή είναι το μυαλό που φυλακίζεται
σε μια ατέλειωτη κουβέντα με το διάβολο;
"Δεν έπρεπε να διαβάσεις αυτόν το Μίχαελ Έντε" μου'χες πει
σ'ένα παγκάκι, που λύγιζε κάτω από το βάρος της απαισιοδοξίας μου
Δε φταίει αυτός
Άλλος φταίει.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Κι όμως μπορούμε!Ειδικά εσύ, ένας άνθρωπος με τόσα χαρίσματα...
Τα φιλιά μου και μια μεγάλη μεγάαααλη αγκαλιά γεμάτη αγάπη!
Σου εστειλα ιντερνετικα φιλια φετος;
Τσου;8o
Σμουτσουυυυυυυυυ!!!
:)Να σαι καλα να μαι καλα να σ'αγαπωωωωωω.
(Χαρουλα)η γνωστη ντεεεεεεεε!!!
Ευχαριστώ και τις δυό σας!
Φιλιά κι αγκαλιές κι από μένα.
Να'μαστε καλά και καλή μας τύχη!
Post a Comment