Ένα μυαλό

Ένα μυαλό
και κάτι άλλο

20/01/2008



Γκουχ! γκουχ!...Γκουχ!!!

Όχι, δεν ξεκινάω λόγο. Πώς θα μπορούσα στο χάλι που είμαι... Οι φίλοι μου μου χαρίσανε μια νταλίκα για να ταιριάζει με τη φωνή μου. Την έχω παρκάρει στη διπλανή αλάνα και περιμένω να πάρω επαγγελματικό δίπλωμα. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, που λένε. Τέρμα η αναζήτηση στροφής στην επαγγελματική μου ζωή! Ένα κρυωματάκι και μπροστά σου ανοίγονται νέοι δρόμοι (κυριολεκτικά στην περίπτωσή μου).
Για την ώρα, όμως, αρκούμαι σε μικρές διαδρομές. Από το σαλόνι στην κουζίνα, για κάνα τσαγάκι, και πίσω. Α!Ανεβαίνω και πάνω και βάζω κάνα πλυντήριο. Ναι γιατί έχει μια μέρα έξω...Μα, μια μέρα...!!! Λες κι ήρθε η άνοιξη. Ένας ήλιος, πιάτο από καθαρό ασήμι. Ο χρυσός δε με συγκίνησε ποτέ. Κίτρινος σαν την αρρώστια. Γυαλιστερός μεν, αλλά εγώ προτιμώ τα ματ. Όχι τις διμοιρίες. Άλλη ιστορία αυτές. Μακριά από μας!
Ξεφεύγω όμως και δεν κάνει. Βήχω και ταυτόχρονα καπνίζω. Ούτε κι αυτό κάνει. Το ξέρω. Τα σωθικά μου θέλουν να βγουν έξω. Βαρέθηκαν μέσα τόσα χρόνια μάλλον. Είδαν και την καλή μέρα κι είπαν να την κάνουν την προσπάθεια. Λαιμός, πνευμόνια, καρδιά, στομάχι, ακόμα και τα μάτια μου. Με κάθε βήξιμο κάνουν κι ένα βήμα προς την ελευθερία.
Είπα ελευθερία και θυμήθηκα. Σκεφτόμουν γιατί διατηρώ αυτό το οικοδομικό τετράγωνο. Αυτό το blog που το λένε. Ή μήπως είναι block το οικοδομικό τετράγωνο; Μπλογκαρίστηκα τώρα και δεν ξέρω αν πρέπει να συνεχίσω. Εν πάσει περιπτώσι, μετράω αναγνώστες. Άσχετο η γιοκορ, ενίοτε. Τα δάχτυλα του ενός χεριού και περισσεύουν δύο. Ένα, αν βάλω κι εμένα. Σας συμπαθώ στ' αλήθεια και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σας βασανίζω τοιουτοτρόπως. Εντάξει δεν το κάνω και πολύ συχνά...αλλά και πάλι. Αφού το κάνω, κάποιο σαδισμό τον έχω μέσα μου.
Μια πιο απλή δικαιολογία, βέβαια, είναι το ότι θέλω ν' αποφύγω κάτι άλλο. Όπως το να πλύνω τα πιάτα ή να σκουπίσω το σπίτι, ή να καθαρίσω το μπάνιο. Στην προσπάθειά μου να σταματήσω να σκέφτομαι τα "πρέπει να γίνουν" παραλληρώ μπροστά σας. Μπας και φιλοτιμηθείτε να στείλετε κανέναν άλλον να τα κάνει αντί για μένα. Σα δώρο, βρε αδερφέ! Για τα γενέθλιά μου! Όταν θα τα έχω πραγματικά, δε θα σας ζητήσω κάτι ακόμα. Το υπόσχομαι.
Κατά τί ώρα να περιμένω την καθαρίστρια;

2 comments:

mystikaperasmata said...

Παρών! Σου στελνω πολλα φιλια απο εδω. Αν θελεις παρε τη νταλικα για βολτα για να μην μεινει και ανεκμεταλευτη και ασε τις δουλειες για αλλη μερα. Ποια? Την ημερα των γενεθλιων σου. Νομιζω οτι ειναι η μονη μερα για δουλειες. Αν εισαι εσυ σαδιστρια μας αρεσει και εμας να ειμαστε μαζοχιστες. Καλησπερα kerataki μου. :)

Anonymous said...

Παρούσα!!!!!
:) :*