Μόλις ξύπνησα...

Δεν είναι πρωί. Κοντεύει 9 το βράδυ. Ευτυχώς το καλοκαίρι, αυτού του είδους οι μαραθώνιοι ύπνοι δεν είναι τόσο κακοί. Έχει φως ακόμα. Παραμένουν όμως βαρείς. Έχω ένα κεφάλι, σαν καρπούζι, ζουμερό και τεράστιο. Απορώ πώς τα καταφέρνει ο λαιμός μου και το κρατάει ακόμα στη θέση του.
Λίγο πριν παραδοθώ στην αδυναμία μου και πέσω για ύπνο, είχα ξεκινήσει να γράφω ένα ποστ εδώ. Διατηρώ ακόμα την αίσθηση ότι κάποιοι φίλοι θα περιμένουν να διαβάσουν κάτι "έξυπνο" κι αστείο, λόγω της δέσμευσής μου ότι από δω και πέρα θα γράφω. Είχα ξεκινήσει να πλάθω στο νου μου δικαιολογίες που θα έγραφα για την έλλειψη έμπνευσης, αλλά θυμήθηκα ένα κείμενο του Μπουκόφσκι που βρήκα σε ένα άλλο μπλογκ (στο Ανάσα). Σας το παραθέτω για να καταλάβετε γιατί ακόμη δεν έχω ξεκινήσει να γράφω βιβλίο, παρά τις προτροπές σας...
Απολαύστε το μάστερ Μπουκόφσκι:

"Ώστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας..."
Αν δεν βγει μέσα σου με ορμή σε πείσμα όλων, μην το κάνεις
Aν δεν έρθει απρόσκλητο απ΄την καρδιά κι από το μυαλό
κι απ΄το στόμα και από τα σωθικά σου, μην το κάνεις
Aν κάθεσαι μπρος στην οθόνη του υπολογιστή σου
και την κοιτάζεις με τις ώρες και γέρνεις σαν καμπούρης
πάνω από την γραφομηχανή σου γυρεύοντας με κόπο τις λέξεις που δεν έρχονται, μην το κάνεις.
Αν το κάνεις για τα λεφτά ή για την δόξα ασ'το καλύτερα. Αν το κάνεις γιατί νομίζεις πως θα ρίξεις γυναίκες ή άντρες στο κρεβάτι σου, μην το κάνεις.
Αν κάθεσαι εκεί πέρα και γράφεις τα ίδια και τα ίδια, μην το κάνεις (...)
Αν προσπαθείς να γράψεις όπως κάποιος άλλος, ξέχνα το, άσ΄το καλύτερα.
Αν μπορείς να περιμένεις να βγει από μέσα σου μουγκρίζοντας, τότε περίμενε υπομονετικά.
Κι αν δεν βγει με βαθύ βρυχηθμό, κάνε κάτι άλλο.
Αν πρέπει πρώτα να το δείξεις στη γυναίκα στην γκόμενα, στον γκόμενο στους γονείς σου ή σε οποιοδήποτε άλλο, δεν είσαι έτοιμος.
Μη γίνεις σαν όλους αυτούς τους γραφιάδες, μη γίνεις σαν τόσους και τόσους που αυτοαποκαλούνται "συγγραφείς" μην γίνεις γελοίος, πληκτικός, φαντασμένος.
Μην αφήσεις την αυταρέσκεια να σε κατασπαράξει.
Οι βιβλιοθήκες του κόσμου έχουν τρελαθεί στο χασμουρητό με το σινάφι σου.
Μην προστεθείς κι εσύ σ'αυτούς.
Μην το κάνεις, αν δεν πετάγεται απ΄την ψυχή σου σαν πύραυλος, ασ'το καλύτερα.
Κάν΄τομονάχα όταν νιώσεις πως αν δεν το κάνεις, θα τρελαθείς θα αυτοκτονήσεις ή θα σκοτώσεις, αλλιώς μην το κάνεις.
Αν δεν νιώσεις πως ο ήλιος σου καίει μέσα σου τα σπλάχνα, μην το κάνεις.
Όταν στ'αλήθεια έρθει η ώρα κι αν έχεις το χάρισμα
θα γίνει από μόνο του και θα συνεχίσει να γίνεται,
ώσπου να σβήσει...
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Δεν υπήρξε ποτέ.

Καλό απόγευμα!